PREMIERA: 1 marca 2013 roku
Progressive – eliminacje to spektakl muzyczny będący refleksyjno-humorystyczną odpowiedzią na coraz liczniejsze w telewizji programy rozrywkowe promujące różnego rodzaju „młode talenty”. Adresowany jest do widza dorosłego, pragnącego posłuchać zarówno ciekawie interpretowanych, utrzymanych w rozmaitych klimatach piosenek, jak i liczącego na humor słowny, nawiązujący w dialogach do zjawisk i sytuacji znanych mu z telewizji. Spektakl pozwala spojrzeć na owe zjawiska z zupełnie nowej strony, skłaniając do refleksji nad tym, co liczy się w życiu bardziej – ślepa ufność w to, co myślą o nas inni, czy umiejętność trafnej i mądrej samooceny.
Niesie też – nie rezygnując z atrakcyjnej dla widza formy – obserwacje dotyczące sensu spotykających nas trudności i przeciwności, które nas kształtują i hartują.
Spektakl ten nie jest wierną kopią żadnego z telewizyjnych show. Wydobywa natomiast na światło dzienne mechanizmy funkcjonowania tego typu programów; wskazuje w zabawny sposób, jak cała rzecz wygląda od strony, pełnego nadziei, uczestnika takiego wydarzenia. Młody człowiek staje się jedynie „materiałem do obróbki”. Jest jedną z wielu anonimowych marionetek na scenie, na której główne światło pada, jak się okazuje, na jury, starające się wszelkimi sposobami wykorzystać swoje pięć minut i zabłysnąć, nawet kosztem uczestników, którzy powinni być przecież w centrum uwagi.
Obserwujemy zmagania głównej bohaterki – „Dziewczyny” – biorącej udział w eliminacjach do programu (nazwanego tu Progressive), wyłaniającego talenty wokalne. Marzy ona o karierze i spektakularnej zmianie swojego życia, obdarzonej ciekawym głosem, która rzucona na pożarcie dalekiemu od empatii trzyosobowemu jury (kobieta i dwóch mężczyzn), na oczach widzów przechodzi ewolucję.
Początkowo Dziewczyna zostaje zdominowana przez coraz bardziej ekspansywnych oceniających, dbających wyłącznie o własną karierę, wygłaszających coraz bardziej sprzeczne i nieuzasadnione opinie, a przy tym coraz karykaturalniej skupionych na sobie samych. Ale „szara myszka”, ufająca wyłącznie cudzym opiniom, nieświadoma swych atutów i możliwości, staje się osobą, która w końcu się przekonuje, kim jest, czego chce i co jest w jej życiu najważniejsze.
Przemianę Dziewczyny (umownie przedstawiony proces poznawania samej siebie w zderzeniu z przeciwnościami losu i zdaniem innych) śledzimy m.in. w zabawnych, zaskakujących dialogach między nią a członkami jury, a także w kilkunastu piosenkach przez nią śpiewanych. Jako uczestniczka castingu śpiewać musi, po to tu przyszła. Jednocześnie sama komentując muzycznie różne aspekty swojego losu, prowokuje oceny, komentarze i działania tych, którzy nawet o tym nie wiedząc, pomagają jej dotrzeć do tego, co najważniejsze. I jak się okazuje „tym czymś” nie jest wygrana w konkursie.