Jean-Baptiste Antoine Marie Roger de Saint-Exupéry urodził się 29 czerwca 1900 w Lyonie we Francji. Był trzecim dzieckiem hrabiego Jeana de Saint-Exupéry i Marie de Fonscolombe. W roku 1904 stracił ojca, który zmarł na udar mózgu, i wraz z matką i rodzeństwem zamieszkał na zamku u ciotki. Uczył się w szkołach katolickich prowadzonych przez jezuitów. W wieku 12 lat odbył pierwszy lot samolotem jako pasażer; wtedy też i skonstruował „rowerolot”, przytwierdzając do dziecięcego roweru skrzydła z naciągniętych na ramę prześcieradeł. W 1919 podjął studia na Wydziale Architektury Akademii Sztuk Pięknych. W wieku 21 lat uzyskał kwalifikacje pilota cywilnego, a w 1922 roku pilota wojskowego. W lotnictwie wojskowym służył krótko, gdyż na skutek wypadku, w którym został ranny, został w 1923 przeniesiony do rezerwy. W kwietniu 1926 na łamach czasopisma literackiego „Le Navine d’Argent” ukazało się opowiadanie „Lotnik”, w którym Antoine wykorzystał swoje doświadczenia pilota. W tym samym roku podjął pracę w Towarzystwie Lotniczym Latecoere, latając pomiędzy Francją i Afryką, głównie przewożąc pocztę, na trasie Tuluza – Casablanca – Dakar. Współpracował wówczas z „Kurierem Południowym” oraz pisał swą pierwszą powieść: „Poczta na Południe”, która ukazała się drukiem w 1929 roku. W marcu 1929 wrócił do Paryża i podpisał z Gastonem Gallimardem kontrakt na siedem powieści. We wrześniu tego roku objął stanowisko dyrektora oddziału Aeroposta w Argentynie, gdzie zajmował się organizacją połączeń lotniczych na terenie Ameryki Południowej. Wrażenia z lotu nad Andami wykorzystał podczas pracy nad kolejnym utworem, zatytułowanym „Nocny lot”, który przyniósł mu międzynarodową sławę i nagrodę Prix Femina. Latem roku 1930 poznał Consuelę Suncio Sandoval de Gómez, którą poślubił rok później. W styczniu 1931 wrócił do Paryża, gdzie ponownie zaczął pracować dla poczty lotniczej oraz przeprowadzał badania pilotażowe dla Air France. W grudniu 1935 de Saint-Exupéry podjął próbę rekordowego przelotu na trasie Paryż – Sajgon samolotem Caudron Simoun, ale rozbił samolot na Pustyni Libijskiej. Podczas wojny domowej w Hiszpanii był korespondentem prasy francuskiej. W styczniu 1938 podjął próbę przelotu na trasie Nowy Jork – Ziemia Ognista, lecz tym razem uległ wypadkowi w Gwatemali, odnosząc przy tym poważne obrażenia. Czas rekonwalescencji poświęcił na spisanie wspomnień z lat pracy pilota: „Wind, Sand and Stars”, za które otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej, Grand Prix du Roman i amerykańską National Book Award. W roku 1939 ukazała się także „Ziemia, planeta ludzi”, za którą otrzymał nagrodę Grand Prix Akademii Francuskiej. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do wojska i został przydzielony do wykonywania lotów rozpoznawczych. Po upadku Francji przedostał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie zajął się przede wszystkim pracą twórczą i działalnością propagandową. Amerykańska emigracja trwała dwa i pół roku i zaowocowała trzema utworami: „Pilotem wojennym” (luty 1942), „Listem do zakładnika” (luty 1943) oraz „Małym Księciem” (kwiecień 1943). W 1943, na własne żądanie, został pilotem – zwiadowcą Francuskich Sił Powietrznych w Afryce Północnej. W dniu 31 lipca 1944 roku, miesiąc po ukończeniu 44 roku życia, Saint-Exupéry wyleciał z Sardynii i skierował się nad Południową Francję, gdzie miał sfotografować wojska niemieckie pod Lyonem. Z misji nie powrócił, a jego ciała nie znaleziono. Prawdopodobnie został zestrzelony przez niemiecki myśliwiec. Pozostawił nieukończony rękopis „La Citadelle” („Twierdzy”) oraz kilka opowiadań, które zostały opublikowane pośmiertnie.
Udział w spektaklach:
Mały Książę
Tekst