DESZCZOWA PIOSENKA
Singin’ In The Rain
Muzyka: Nacio Herb Brown
Słowa piosenek: Arthur Freed
Libretto: Betty Comden i Adolph Green na podstawie filmu „Deszczowa piosenka” z 1952 roku
Premiery:
West End: 30 czerwca 1983
Broadway: 2 lipca 1985
TM ROMA: 29 września 2012
Pomysł stworzenia teatralnego spektaklu muzycznego na podstawie najsłynniejszego filmu muzycznego w historii, narodził się w Anglii, a do premiery doszło w Londynie w 1983 roku. Adaptacji scenicznej dokonała para oryginalnych autorów (znakomity tandem Betty Comden i Adolph Green) i musical wiernie odtwarza przebieg filmowej akcji. Natomiast realizatorzy teatralni stają od tamtej pory przed wyzwaniami zgoła nietypowymi dla ludzi sceny – muszą nakręcić na potrzeby spektaklu kilka mniej lub bardziej udźwiękowionych filmów. I muszą „wymodlić” deszcz w finale I Aktu.
Tak było na West Endzie (1983-85), na Broadwayu (2005), na tour w Wielkiej Brytanii (1994-95), w West Yorkshire (1999-2000), po raz drugi w Londynie (2000-2001), po raz trzeci w Londynie (2004), w Chichester (2011), a wreszcie w Londynie raz jeszcze, czyli po raz czwarty (2012), gdzie przeniesiono udaną inscenizację z Chichester. „Deszczowa piosenka” należy obecnie do największych przebojów teatralnych West Endu i wystawiana jest w wielu miastach świata.
Powstały liczne inscenizacje w Stanach Zjednoczonych, w Ameryce Południowej i w Europie, m.in. Sztokholm (2006), Oslo (2008), Malmö (2010), Kopenhaga (2012). I za każdym razem realizatorzy kręcili filmy i zamawiali deszcz. W Warszawie filmy reżyserował Sebastian Gonciarz, planem dla opowieści płaszcza i szpady była zaś sceneria zamku w Baranowie Sandomierskim. Deszcz, podobnie jak w Londynie, wyczarowała brytyjska firma Water Sculptures – specjaliści od inżynierii wodnej.
Akcja rozgrywa się w latach 20. w Hollywood, w czasie przechodzenia kina z filmów niemych na dźwiękowe. Jak się okazuje, dla jednych aktorów jest to dramat, dla innych – szansa. Główny bohater, popularny aktor Don Lockwood, uwikłany jest we współpracę z gwiazdą Liną Lamont, której warunki głosowe – delikatnie rzecz ujmując – nie predestynują do obrazów udźwiękowionych. Na szczęście pojawia się zdolna debiutantka, Kathy Selden, jest także Cosmo Brown – wierny przyjaciel i utalentowany kompozytor, z którym Don Lockwood występował na scenie od najmłodszych lat. Do legendy filmu i musicalu – poza ulewnym deszczem towarzyszącym piosence tytułowej – przeszły m.in. sceny z nauką dykcji.
Rok 2012 był pod wieloma względami szczególny dla „Deszczowej piosenki”. 60 lat wcześniej powstał film. 100 lat wcześniej urodził się Gene Kelly. W autorytatywnym rankingu Amerykańskiego Instytutu Filmowego (AFI) „Deszczowa piosenka” zajmuje niezagrożone pierwsze miejsce, jako „najlepszy film muzyczny XX wieku”. I to w tym właśnie, jubileuszowym roku Teatr Muzyczny ROMA zaprezentował ten klasyczny musical polskiej publiczności.
Wybrane utwory: „Deszczowa piosenka” (Singin’ In The Rain), „Dzień dobry” (Good Morning), „To jest nagroda gwiazd” (You Are My Lucky Star), „Mojżesz, czy możesz” (Moses Supposes).